Deze eco plus uitvoering bestaat er ook in een 2pk
uitvoering en word al veel gebruikt.
Terwijl we van het uitzicht genoten tijdens een mooie
bergetappe stond er in 1 keer een politieman voor ons op de weg. Meestal is dit
geen goed teken en ook deze keer was het mis. Er bleek radarcontrole te zijn
geweest toen we de berg op gingen en we hadden 30 kilometer te hard gereden
volgens de politie. We waren er lichtelijk verbaasd over omdat we tussen andere
Roemeense auto’s reden die even hard reden, maar goed ze hadden een filmpje
waar wij op te zien waren. Na wat handen en voeten gebaren bleek de boete 30
euro te bedragen. Als we geen contant geld bij ons hadden (hadden we natuurlijk
niet) konden we bij de border police alsnog betalen. Een kleine tegenvaller
maar de reis verliep verder wel goed. Goed verlopen houdt in dat de rijkswegen
gewoon binnendoor weggetjes zijn waar je 70 km per uur mag en waarbij je zo nu
en dan de anti tankvallen moet ontwijken.
Onze wegpiraat
Na wat gehobbel kwamen we uiteindelijk bij de grens
Roemenië-Bulgarije, waarna we nog maar 100 kilometer hoefde af te leggen.
DE pont
Na onderweg wat leuke vogels gezien te hebben zagen we
ineens op de tomtom een bootje verschijnen. We wisten van tevoren niet dat we
met een bootje mee moesten, maar wat voor problemen kan dat nou opleveren? Wel,
daar hadden we iets te gemakkelijk over gedacht. We hadden nog steeds geen
Roemeens geld we dachten dat we ook hier (zoals op de meeste plekken) wel met
euro’s konden betalen. De beste man sprak weer geen woord Engels en bij het
zien van euro’s keek hij of hij water zag branden. Dit waardeloze geld hoefde
hij niet en hij begon nogal chagrijnig te worden toen hij begreep dat wij geen
geld bij ons hadden. Vanuit Nederland hadden we noodrantsoen mee genomen met
handige dingen die we hier dan niet meer hoefde te kopen waaronder koffie. Na
deze man twee pakken koffie overhandigd te hebben was er niks meer aan de hand
en konden we zo de pont op. De beste man bleef vrolijk als een kind op de kant
achter al ruikend aan zijn pakken koffie.
Border police
Zo kwamen we rond 5 uur bij de grens terecht met nog
steeds een boete die we moesten betalen. Goed als dat we zijn hadden we bij de
grens onze boete laten zien en nadat iedereen bij de grens de boete had gezien
konden ze ons verder helpen. We moesten weer terug naar Roemenië om daar bij
een politiebureau te betalen. Gelukkig was er ook aan de Bulgaarse kant van de
Donau Roemeens grondgebied en hoefden we niet weer met het pontje mee. Bij het
“politiebureau” (gewoon woonhuis met bordje Police naast de deur) aangekomen
was deze om half 4 gesloten. Na wat rond gelopen te hebben kwam er vanuit de
achterdeur iemand naar buiten die ons wel verder kon helpen. Na het hele dorp rond
gereden te hebben en mensen gesproken te hebben kwamen ze tot de conclusie dat
het toch niet ging lukken, morgen weer een dag.
Terug bij de grens verliep alles verder weer soepel en na
wat verbaasde blikken dat we er alweer waren konden we verder. Bij de grens
meteen Bulgaars geld gepind, auto vol gegooid en een vignet gekocht en om half
10 lokale tijd waren we bij ons hostel.
Hier spraken we onze stage begeleidster en na een
rondleiding langs de telposten waar we aankomende dagen gaan staan konden we eten
en lekker naar bed.
Onze kamer
Uitzicht vanaf ons balkon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten